దానయ్య మోక్షం

నమస్కారమండీ బాగున్నారా? ఏవిటీ …ఈ దానయ్య ఇంతకాలం యే దారినా కనపడలేదు, ఇన్నాళ్టికి మళ్ళీ ఇలా దర్శనమిచ్చాడు అని అనుకుంటున్నారా?
హు…ఏమి చెప్పమంటార్లేండి…కడుపు చించుకుంటే దారి పాడవుతుందనీ..

ఓ ఆదివారం రోజు ఎప్పటిలా కాక నా దారినపోయే కార్యక్రమాలకు సెలవిచ్చ్చి ఇంట్లొ టీ.వీ. చూస్తూ మా ఆవిడ అప్పుడే కాచి ఇచ్చిన వేడి వేడి కాఫీ తాగుతూ పేపరులోని వార్తలని ఏదో పరీక్షకు సిద్దమవుతున్న విద్యార్థి రేంజి లో చదువుతూ కూర్చున్నాను.ఇంతలో పెరట్లోనుండి మా ఆవిడ యంగు సూర్యకాంతం, మా పనిమనిషి ఓల్డు రంభల పరస్పర అరుపులు వినపడ్డాయి. నాకెందుకులే అని నేను తాపీగ నా కాఫీని చప్పరిస్తూ ఈనాడు లో “ఇదీ సంగతి” చదివి పడీపడీ నవ్వుకుంటూ కూర్చున్నాను.

మా యంగు సూ.కాం. రుసరుసలాడుతు వంటింట్లోకి వెళ్ళి అటు మూడు గిన్నెలూ , ఇటు ఆరు గరిటెలూ విసిరేసి “యేవండోయ్ ఆ పనిమనిషి పీనుగని ఇక రావద్దనేశాను, దేబ్యం మొఖమూ అదీను, దానికి జీతం పెంచాలిట. పోనిలే ఒకటి, రెండు అంటే, కాదట మరీ ఒకేసారి ఐదు పదులు పెంచాలిట. ఇప్పుడు ఇస్తున్న మూడు వందలే దానికివ్వటం నాకు ససేమిరా ఇష్టం లేదు అయినా ఏదో పెద్దముండ, మొగుడు సంపాదించడు పాపం అని మన పాత పనిమనిషి రికమండేషను చేస్తే జాలి పడి పెట్టుకున్నను. ఇది చూడండి చేరి పట్టుమని మూడు నెలలు కాలేదు అప్పుడే జీతం పెంచాల్ట." గుక్కతిప్పుకొకుండా పురాణం చెప్పింది మా ఆవిడ, చేతిలో అప్పడాలకర్ర పట్టుకుని. ఆ కోపంలో ఎక్కడ ఆ చెయ్యి నామీద విదిలిస్తుందోనని,"పోనీలేవే యాభయ్యేగా, అసలే ధరలు విజయవాడ వేసవిలా మండుతున్నాయి, పైగా నీకు తెలియదేమో బయట ఎక్కడా కూడా ఇంత చవకగా పనివాళ్ళు దొరకరే. మన పక్క వీధిలో రామంగాడు లేడూ, వాళ్ళింట్లొ ఇద్దరే కదా ఉంటా ఐనా వాడి పనిమనిషి ఐదు వందలు తీసుకుంటుందిట, ఆవిడతో పోలిస్తే మన పనిమనిషి నయం కదే" అన్నాను. ఏమనుకుందో ఏమో చేతిలోని అప్పడాల కర్రని ఓ మూలకి గిరాటు వేసి “అసలెందుకండీ యే పనిమనిషి అక్కర్లేకుండానే మన పనులయ్యే మార్గముందండీ” అంది ఆల్రెడీ భూచక్రాల్లా ఉండే కళ్ళని బండి చక్రాలంతవిగా చేస్తూ. “ హేవిటే అదీ కొంపదీసి మీ అమ్మనిగాని పిలుస్తున్నావా ఏవిటి పనిలుచెయ్యటానికి ?” అని అడిగాను నవ్వుతూ, “ఆ.. లేదు మా అమ్మమ్మని పిలుస్తున్నాను, వెఱ్ఱి మిరపకాయ మాటలు మాట్లాడకండి నాకు మండుతుంది…. మొన్న మన పొరిగింటి పంకజమూ నేను చక్రవాకం సీరియలు గురించి కబుర్లాడుకుంటుంటే మాటల మధ్యలో తను తన పనిమనిషిని మానిపించానని చెప్పింది, నేను, ‘అయ్యో మరెల వదినా ఇంటెడు చాకిరి నువ్వే చేసుకుంటున్నావా పాపం? ‘అని అడిగాను దానికి వదినేమందో తెలుసా?” అని ఒక చిన్ని విరామమిచ్చింది ఊపిరి తీసుకోటానికి, “ఇంతకీ ఏమందే?” చిరాకు ప్రదర్శించాను నేను. “ అబ్బ ఉండండీ… అసలు వాళ్ళింట్లొ అన్నయ్యగారు కూడా పంకజానికి సాయం చేస్తారట పొద్దున్నే పిల్లల్ని రెడీ చేయటం, ఆఫీసుకి వెళ్ళేప్పుడు కారియరు సర్దుకోవటం వంటివి ఆయనే చేస్తారట, అంతేకాదు సాయంకాలం ఇంటికి వచ్చాక ఉతికి ఆరేసిన బట్టల్ని మడతపెట్టడం, పిల్లలకి హోంవర్కులు చేయించటం పాలు కలిపివ్వటం అణ్ణం తినిపించి నిద్రపుచ్చటం కూడా చేస్తారట.” అని అంది మారుతున్న నా ముఖకవళికల్ని ఓరకంట గమనిస్తూ. ఏదొ ముంచుకొస్తోంది, అని గ్రహించిన నా కాళ్ళు వాటంతటవే అక్కడ్నుండి జారుకోమని మెల్లిగా కుర్చీలో నుండి లేవటం మొదలు పెట్టాయి… అది గమినించిన మా సూర్యకాంతం నా చెయ్యి పట్టుకుని కుర్చీలోకి నెట్టి కుర్చీ చెయ్యి మీద కూర్చుని నా బుజం మీద చెయ్యి వేసి గోముగా, “ ఏమండీ మనం కూడా అలా పనుల్ని పంచుకుందామండీ ఎంచక్కా పనమ్మాయి అవసరముండకుండా పనులన్ని అయిపోతాయి” అని అంది, త్వరగా ఏదో ఒక పాచిక వేసి అక్కడ్నుండి తప్పించుకోవాలని నేను, “చూడు బంగారం ఆ పక్కింటి దద్దోజనం మొహంగాడు ఏదో అలా చేస్తున్నంత మాత్రాన అందరికీ అది కుదుర్తుందా?, వాడు వెలగబెట్టేది సర్కారి కొలువులో ఉద్యోగమాయె, ఎన్నింటికి వెళ్ళినా గవర్నమెంటు ఉద్యోగంలో అడిగే నాథుడెవడుంటాడు? అక్కడికి వెళ్ళాక కూడా చక్కగా ఫ్యాను కింద గురకపెట్టడం తప్ప వాళ్ళకి పనేమి ఉండదే బోలెడు రెస్టూ… ఇక ఆ మాత్రమన్నా పనులు చెయ్యకపోతే అసలే లావు, ఇంకా బండగా అవుతాడు, వాడలా పని చేస్తే కాస్త బరువన్న తగ్గుతాడని దాక్టరు చెప్పుంటాడు అందుకే అలా చేస్తున్నాడే….. అంతమాత్రానికే వాడేదొ పరోపకారి పాపన్న లా ఇంటెడు చాకిరి చేస్తున్నట్టు అనుకుంటున్నావు నువ్వు… నిజం అర్ధం కాక నన్ను కూడా వాడిలా చెయ్యమంటున్నావు” అన్నాను నేనేదో రమణారావు లా సన్నగా ఉన్నట్టు.

అదంతా నాకనవసరం అన్నట్టు ఒక సారి గోడకున్న గడియారంకేసి చూసి, “ఆగండి చంటిగాడు నిద్రలేచే సమయం అయ్యింది, మళ్ళీ ఏడుస్తాడు కనపడకపోతే, వాడిని లేపి మీతో మాట్లాడతాను, ఇంతలో కొంచం ఆ పొయ్యి మీదున్న పాలని ఆరబెట్టి ఆ గట్టు మీదున్న వెండి గ్లాసులో పోసి ఆరబెట్టండి, చంటోడికి పట్టాలి అని హుకుం జారీ చేసి చంటోడి దగ్గరికి వెళ్ళింది లేచానా లేదా అని ఓ సారి మధ్యలో వెనక్కి తిరిగి చూసి…ఇంకేం చేస్తాం పోనిలే ఈ ఒక్క పని చేద్దాం ఆ తర్వాత ఏదో ఒకటి చేసి ఆ పనిమనిషిని బతిమిలాడో బామాలో మళ్ళీ రప్పిద్దామని అనుకుని వంటింట్లోకి దారితీసాను. పాలని “వెండి” గ్లాసులో (వీడి బారసాలలో చంటోడికి వెండి గ్లాసు, కాంతానికి బంగారు గ్లాసు, నాకేమో ఇత్తడి గ్లాసూ చేయించింది మా అత్త, ఇదేంటత్తా అని అడిగితే పుత్తడి బొమ్మలాంటి మా అమ్మాయిని ఇచ్చానుగా అదే నీకెక్కువల్లుడూ అంటూ లౌక్యంగా ఇచ్చిన ఆ ఇత్తడి గ్లాసుని కూడా లాగేసుకుంది మా సీనియరు సూర్యకాంతం) పోసుకుని ఆరబెడుతూ చంటోడి దగ్గరికి తీసుకెళ్ళాను, గ్లాసుని కాంతానికి ఇవ్వబోయేంతలో “ఏవండేవండి మా బుజ్జి కదూ కొంచం వీడికి పాలు పట్టండి కూరగాయలవాడొచ్చాడు వెళ్ళి ఓ నాలుగు కూరగాయలు కొంటాను, సొరకాయుంటే తీసుకుంటాలెండి, మీరెప్పట్నుండో అడుగుతున్నారుగా దప్పళం పెట్టమని.. “ అని వాకిట్లోకి పరిగెత్తింది ‘ఓ కూరలబ్బీ’ అని అరుచుకుంటూ, ఎదురుగా నిద్రమొహమేసుకుని నన్నే చూస్తున్న చంటిగాడిని చంకనేసుకుని, పాలుతాగించాను ‘ అమ్మో ఏదో ఒకటి చేసెయ్యాలి లేకుంటే నా పని ఇక ఇంటి పనే’ అనుకుంటూ, అప్పుడు నాకు తెలియదు ఇది ఆరంభానికి ఆరంభం మాత్రమేనని.

మొదటి రోజనే సాకుతో ఆవేళ నాకు పాలుతాగించటం వంటి చిన్న చిన్న పనులే చెప్పింది, ఆ మరుసటి రోజు నాకు ప్రమోషను చంటాడికి స్నానం, మధ్యాహ్నం అన్నం కడిగి పడేయటం… ఇలా నెలరోజులయ్యేటప్పటికి…. పొద్దున్నే కోడికూసేవేళకి లేచి పాలవాడి దగ్గర పాలు తీసుకుని కాఫీ పెట్టటం, ఈ లోగా మా ఆవిడవెళ్ళి వాకిలూడ్చి ముగ్గేసి రావటం, తను స్నానము మరియు పూజ ముగించుకుని వచ్చేలోగ నేను అంట్లు తోమి, కూరగాయలు తరగటం… ఇలా మొదలయ్యే దినచర్య సాయంత్రం ఆఫీసు నుండి వచ్చాక బట్టలు మడతపెట్టి ఇస్త్రీ చెయ్యటం (ఇది నా దినచర్యలో కొత్తగ చేరిన పని… అవును మరి ‘చాకలి వాడికెందుకు జతకి మూడున్నర రూపాయలు దండగ కదూ’,మా ఆవిడ ఉద్దేశ్యం) ఆ తర్వాత రాత్రికి భోజనం సిద్ధం చేసి, తిని తొంగోవటం ఇది మా పక్కింటి పంకజాక్షి మొగుడి పుణ్యమాని నా మెడకి చుట్టుకున్న సారీ చుట్టిన ఢోలు.


మరుసటి రోజు ఉదయం మా కాంతం ఎవరితోనో ఫోనులో ఓ ముప్పావుగంట మాట్లాడి మెల్లిగా వచ్చి “ఏవండోయ్ మా బందరు బాబయిగారు లేరూ…” అంటు నా చెవిలో ఊదింది, నేను, “ఎవరూ మీ సీత పిన్ని వాళ్ళాయనేగా? ఏమయిందాయనకి?” అని అడిగాను, “ఏమీ కాలేదండి ఆయనకి మన ఊరిలో ఏదో పని ఉందిట, రేపు సాయంకాలం బండికి మా పిన్నిని తీసుకుని వస్తున్నారట, మన ఇంట్లోనే బస” చల్లగా చెప్పింది కాంతం, “ఓహొ ఎన్ని రోజులుంటారో?” అడిగాను. “ఏమిటండీ మా వాళ్ళు వస్తున్నారు అనగానే మీరు అడిగే మొదటి ప్రశ్న అదేనా…అసలు కొంచమన్నా మర్యదివ్వండి మా వాళ్ళకి, మావాళ్ళేమి గతిలేక రావటం లేదు మన ఇంటికి, ఏదొ పని ఉండి వస్తున్నారు తీరా వచ్చాక ఈ ఊళ్ళో వాళ్ళమ్మాయిని నేనుండగా ఎక్కడో ఉంటే నేను బాధపడతాననే కానీ వాళ్ళేమీ దిక్కులేక రావటంలేదు సుమండీ…… ఐనా ఎణ్ణాళ్ళుంటె మీకెందుకూ… ఉంటారండి ఓ వారం రోజులుంటారు, లేకుంటే నెల రోజులుంటారు అసలిక్కడే ఉండిపోతారండి” అని ముక్కు ఎగబీలుస్తూ లోపలికెళ్ళి పోయింది. తిరణాళ్ళలో తప్పిపోయిన పిల్లవాడిలా నేను బిక్కమొహమేశాను, అసలిప్పుడేమన్నాని? ఎణ్ణాళ్ళుంటారు అని అడిగినంతమాత్రానికేనా ఈ రాద్దాంతం? లేక తెలియక నేనెమైనా అనేసానా? లేదే అంతే కదా నేను అంటా? అసలేంజరిగింది ఇప్పుడు? అని యక్షప్రశ్నలు వేసుకుంటూ పాలు పొంగబెట్టేశాను.

మూలిగే నక్కమీద తాటికాయన్నట్టు అది గమినించిన నా భార్యామణి, "ఇప్పుడేమన్నానని, ఎంత ఉక్రోషమైతే మాత్రం అలా వరాలంటి పాలు పొంగబెట్టేస్తారా ఇప్పుడు చంటోడికి పాలెలాగ? బజారుకెళ్ళి పాలు పట్రండి అని మళ్ళీ ఒకసారి హూంకరించి స్నానాలగది వైపుకి వెళ్ళింది". “ఎవరు చేసిన తప్పు వారనుభవించకా…..” అని పాడుకుంటు పొంగిన పాలు శుభ్రంచేసి తలుపులు ఓరగా వేసి మా వీధిచివరనున్న కిరాణ కొట్టుకెళ్తూంటే ఆ కొట్టు కోమటి తో మాట్లాడుతూ కనిపించింది ఆవిడ. వెంటనే గజేంద్రమోక్షంలోని పద్యాలన్ని నెమరువేసుకుంటూ ఆమెవైపు పరిగెత్తాను.

ఆమె ఎవరో కాదు మా ఓల్ద్ రంభ, అదే మా పనిమనిషి, ఎక్కడాలేని ప్రేమ, మమకారాలు నా గొంతులో మేళవించుకుని, “ఇదిగొ పెంటమ్మా (ఇదే మా పనిమనిషి అసలు పేరు), ఏమిటి అసలు రావటమే మానేశావు, రెండు వారాల క్రితం ఒకట్రెండుసార్లు వచ్చాను నిన్ను కలుద్దామని కాని నువ్వు ఊళ్ళో లెవని అన్నారు” అడిగాను ఏమీ తెలియనోడిలా, “ఏటో బావుగోరు, నానేట్సేయనేదు ఐనా అమ్మగోరు నాతో ఉత్తిపుణ్నానికి గొడవపడేసి నన్ను పొమ్మన్నరు. అసలేటయిందొ ఏటో, పెద్దోళ్ళని నేనొల్లకున్నానయ్య, నానిప్పుడు కూడా రమ్మంటే బాలొచ్చెత్తానయ్యగోరు” అని అంది, నాకర్ధం కాలేదు, “అదేమిటే ఏమీ అవ్వకుండా అలా ఎందుకు అంది? నువ్వేమైనా జీతం పెంచమన్నావా?”..”లేదు బాబయ్య నానెందుకు అడుగుతాను, మీరెంతిత్తె అంతేనమ్మ అనే గందా నాను మాటాడింది, నానడగలేదు బావు” ఇది విన్న నాకు దిమ్మ తిరిగింది. ఆ కోమిటి వాడి కొట్లోనుండి బ్యాక్ గ్రౌండులో పాట “ ఆడువారి మాటలకు అర్ధాలే వేరులే…”. “సరే పెంటమ్మా నేనమ్మగారితో మాట్లాడి నీకు కబురుపెడతాన్లే, వచ్చి చేరుదువుగాని” అని అన్నాను, “అట్టానె బావు మారాజువి మళ్ళీ పని ఇప్పిత్తానంటాండావు, సల్లంగుండు” పాలు తీసుకుని వెనక్కి వస్తూ ఆలోచనలో పడ్డాను.

ఇంటికి వస్తూనే “ఏమే ఇలా రా నాకు కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి ఏంటొ, కాస్త మంచినీళ్ళు పట్టుకునిరా” అంటూ కుర్చీలో కూలబడ్డాను, “అయ్యో ఎమయిందండీ ఇందాక వరకూ బానే ఉన్నారుగా” అంటు నీళ్ళ గ్లాసు పట్టుకుని కంగారుగా వచ్చింది “ ఏమోనే ఈ మధ్య రోజూ ఇలా అవుతోంది పని వల్లనేమోలే అని ఊరుకున్నాను, కానీ ఈవేళ మరీ ఎక్కువగా ఉంది”, “హయ్యో ఏమిటండీ ఇన్ని రోజులు ఎందుకు చెప్పలేదు, ఇలా అవుతుందనుకుంటె పని అమ్మాయిని మానిపించేదానిని కాదు” అంది, హమ్మయ్య రూటులోకొచ్చిందనుకుంటూ “పోనీ ఇప్పుడు మాత్రమేమయ్యింది ఆ పెంటమ్మని మళ్ళీ రమ్మనరాదూ, పనిలోకి, ఇక నావల్ల కాదే ఇలా బండెడు చాకిరి చెయ్యటం నే వెళ్ళి బ్రతిమిలాడి వస్తాను నీకభిమానమడ్డొస్తే, అసలే మీ బాబాయిగారొస్తున్నారంటున్నావు పని పెరుగుతుంది, పైగా నేను పెద్దగా ఏమి చెయ్యకున్నా వాళ్ళు ‘చూడు పాపం అబ్బాయి చేత ఇంటెడు చాకిరి చేయిస్తుంది కాంతం’ అని ముక్కునవేలేసుకోరూ? ” దీనంగా అన్నాను, “నిజమేనండీ కాని ఆ పీనుగ డబ్బులు పెంచమంటుంది కదండీ ఇప్పుడెళ్ళి పిలిస్తే లోకువైపోమూ”… అని అంది నీళ్ళు నములుతూ, బిత్తర చూపులు చూస్తూ, మొన్న నేను “నను బ్రోవమని చెప్పవే సీతమ్మ తల్లి” అని పాడుకుంటూ ఇల్లు తుడుస్తున్నప్పుడు ఆ మహాతల్లి వినిందేమొ ఈ సీతమ్మ పిన్ని రూపంలో నన్ను ఆదుకుంది అని ఒకవైపు సంబరపడుతూ, “సర్లేవే నేను ఇప్పుడే వెళ్ళి మాట్లాడివస్తాను సాయంత్రానికి మీ పిన్నీవాళ్ళొస్తారు కదా, ఇక దాని జీతం అంటావా పైస కూడా పెంచను, ఆ రెండు వీధులవతలి మూడో గుడిశేగా అదుండేది” అని అడిగాను వాకిలి వైపు వెల్తూ. ఓక్కసారిగా లేడి పిల్లలా ఛెంగున ఎగిరి నా చెయ్యి పట్టుకుని, “ వద్దులెండి మీరు వెళ్తే ఒకటి నేను వెళ్తె ఒకటీనా, నేనే వెళ్తాను ఏదొ ఒకటి చెప్పి మళ్ళీ పనిలోకి రమ్మని అడుగుతానులె” అని పనిమనిషిని పిలవటానికి వెళ్ళింది మా ఆవిడ.


ఒక గంటాగి మా కాంతంతో కూడా వస్తున్న పెంటమ్మను చూస్తే ఎప్పటిలా చింపిరి జుత్తూ, ఎత్తుచీర కట్టుకునుండే మా ఓల్డు రంభ పెంటమ్మే, గజేంద్రుడ్ని కాపాడటానికి చింద్రవందరగా వస్తున్న శ్రీ మహావిష్ణువు రూపంలో కనిపించింది నాకు. ఆవేల్టి సాయంత్రం మా కాంతం జరిగినదంతా వాళ్ళ పిన్నితో “చూడవే అమ్మ చెప్పిందికదా అని మా పక్కింటి పంకజాం దగ్గర డాబు పోటానికి మీ అల్లుడుగారిచేత పనులు చేయించానా, ఇప్పుడెమో నీ రాక పుణ్యమాంట మళ్ళీ కథ మొదటికొచ్చింది పైగా ఆ పెంటమ్మకేమొ ఇప్పుడు నిజంగానే మూడువందలాయాభై ఇవ్వాల్సివస్తుంది, అసలు అది నాలుగు వందల దగ్గర బేరం మొదలు పెట్టింది, లేకుంటే మీ ఇంట్లో ఇన్ని రోజులు అన్ని పనులూ చేసింది మీ అల్లుడుగారే అని ఊరంతా టాంటాం వేస్తానని భీష్మించుక్కూర్చుంది పైగా జరిగినదంతా మీ అల్లుడిగారికి చెప్పేస్తానని బెదిరించింది దొంగముండ, ఆఖరికి బ్రతిమిలాడి బామాలి మూడువందలయాభైకి మాట్లాడాల్సి వచ్చింది యే గొడవాలేకుండా మూడు వందలకి పనిచేసే దానిని అనవసరంగా గొడవపడి పంపినందుకు నాకు తగిన శాస్తి జరిగింది” అని చెప్పుకుంటూ వాపోయింది. పాపం ఈ దానయ్యే పనిమనిషిచేత అలా బెట్టు చేయించాడని తెలియదు తనకి…

ఇదండీ నా ఈ రెండు నెలాల అఙాతవాసానికి కారణం ఏవిటీ అఙాతవాసంతో పోల్చానని చూస్తున్నారా? మరి అఙాతవాసంలోనే కదండి అంత గొప్పవారైన పాండవులే పనివాళ్ళుగా మారిందీ.. ‘కుంజరయూదంబు దోమకుత్తుకజొచ్చెన్’ అని…. ఇక పై మళ్ళీ మామూలుగానే మరీ ఇంత గ్యాపు లేకుండా మీతో మాట్లాడతానని ఆశిస్తు…


భవదీయుడు,
ఇప్పుడే మళ్ళీ దారిలోకొస్తున్న దానయ్య.